Coachen van kinderen
Van de week werd ik ontroerd door een verhaal van een goede vriend van mij, die dezelfde open houding naar de wereld en naar zijn kinderen nastreeft als ik. Kind kwam met slecht rapport thuis en daar waar andere ouders meteen boos worden, huisarrest en straffen opleggen, ging hij met zijn kind in gesprek. “Als ik dit zo zie, lijkt het me dat je niet zoveel werk aan je school besteedt. Waar besteed je je tijd dan wel aan?”
Coachen
Coachen gaat over nieuwsgierig zijn en vragen stellen. Oprecht willen weten wat er is. Wat zit er achter de ander zijn ogen? Hoe denkt hij of zij? Wat is belangrijk voor hem of haar? En hoe kan ik als coach en als mens het beste mijn talenten inzetten om deze mens te helpen, te ondersteunen, lief te hebben. Soms heeft iemand inderdaad de boze, dwingende aanpak nodig om hem wakker te schudden, maar meestal niet. Vaak is er nodig dat we, door ons oordeel uit te stellen, ruimte maken en op zoek gaan naar wat er echt aan de hand is.
Kinderen
Een poos geleden zei een jongetje van een jaar of 10 tegen mij: “Pappa kan soms zo boos op me worden, dat ik niet eens meer kan horen wát ik fout heb gedaan.” Dit drukt voor mij zo uit wat een boze aanpak teweeg brengt. We kunnen als ouder heerlijk onze emotie uiten, maar effect in de richting van een oplossing heeft het niet of nauwelijks. Daarom coach ik mijn kinderen ook. Ik doe het op precies dezelfde manier als alle andere coachingsgesprekken. Ruimte voor ze maken en tijd voor ze nemen. Vragen naar de feiten. Vragen naar hun beweegredenen. Vragen naar wat ze er zelf van vinden. Vragen wat ze zelf als alternatief of oplossing zouden kunnen bedenken. Ik ben niet boos, ik geef geen straf, ik laat het ze bij voorkeur zelf verzinnen. Niet altijd, want ik ben wel ouder en behoor richting en grenzen aan te geven. Maar dat doe ik pas op het moment dat zij zijn uitgedacht. Ze weten allang dat ik niet blij ben met een slecht rapport en als ze dat niet weten, dan ben ik daar duidelijk in. Maar meestal…. is het niks nieuws. Ik gebruik die kennis, om hen verder te laten komen. En dat doen ze ook veel zelf.
Ruimte
Om het verhaal af te maken… Kind van de vriend realiseerde zich, door de ruimte die hij kreeg, wat het effect was van zijn slechte rapport. Voor hemzelf, voor zijn vader en waarschijnlijk ook in de grotere ruimte daaromheen, zoals docenten op school. Hij is afspraken gaan maken op school, maakt huiswerk, en is iets wezenlijks in zijn houding veranderd. Zo ontroerend mooi. Geef degenen die je liefhebt de ruimte, blijf dicht bij ze, geef vertrouwen. Het zijn de mooiste manieren om iemand zich te laten ontwikkelen.
